McLaren viel in Miami niet op door een dominante kwalificatierun, maar door wat er tijdens de race gebeurde: een overtuigende één-twee in extreme omstandigheden

Volgens Andrea Stella heeft het team een van de moeilijkste aspecten in de Formule 1 onder controle gekregen: bandendegradatie.

“Wanneer het warm is en de banden dreigen te oververhitten, houdt onze auto ze in het juiste venster. Daar zit geweldig ingenieurswerk achter.”

De Grand Prix van Miami werd gereden onder zware omstandigheden.

Hoge temperaturen en weinig wind zorgden voor een uitdagend scenario waarin de meeste teams moeite hadden om hun banden te beschermen. McLaren daarentegen hield het hoofd koel.

Oscar Piastri won de race met overmacht, Lando Norris eindigde als tweede. Samen reden zij de rest van het veld op meer dan dertig seconden.

Dat verschil is niet uitsluitend te verklaren door pure snelheid, maar vooral door hoe goed de auto omgaat met banden en koeling. Volgens Stella was dit het resultaat van bewuste keuzes in de autoconfiguratie:

“Onze auto is vrij gesloten qua bodywork, maar de koeling werkt uitstekend. Ook dat is het gevolg van sterk ontwerpwerk.”

McLaren kon dankzij deze koeling langer pushen, zonder dat de bandentemperaturen uit de hand liepen. Die balans gaf het team de ruimte om de strategie perfect uit te voeren, zonder dat de coureurs terug hoefden te schakelen in tempo.

De kunst van bandenslijtage

Bandenslijtage beheren is niet nieuw in de Formule 1, maar Stella noemt het niet voor niets een ‘black art’. Het blijft lastig te voorspellen hoe banden zich gedragen onder verschillende omstandigheden en belasting.

McLaren heeft volgens hem een holistische benadering toegepast. Het team keek naar alle factoren in het ontwerp die bandenslijtage beïnvloeden: ophanging, downforceverdeling, chassisstijfheid, en zelfs aerodynamische luchtstromen.

“We hebben alle kenmerken geanalyseerd die de band beïnvloeden en die praktisch toegepast in ons ontwerp. Daarom zijn we in staat geweest om dit niveau te halen.”

Op circuits waar oververhitting snel optreedt, blijkt de MCL39 mild te zijn voor het rubber. Dat maakt langere stints mogelijk, beperkt prestatieverlies en geeft de coureurs het vertrouwen om aan te vallen.

Een opvallend aspect van de McLaren-prestaties in Miami was hoe lang beide auto’s achter Max Verstappen konden rijden zonder prestatieverlies.

Vuile lucht verstoort doorgaans de luchtstroom, verhoogt bandentemperaturen en leidt tot onderstuur of glijden — maar niet bij McLaren.

Oscar Piastri reed veertien ronden direct achter Verstappen voordat hij de leiding overnam. Daarna bouwde hij een comfortabele voorsprong op.

Volgens Stella is het onduidelijk hoeveel invloed het volgen op de bandenslijtage had, maar het verschil na de inhaalactie was duidelijk:

“Oscar had na het inhalen direct een voordeel en kon relatief eenvoudig afstand nemen.”

Daarmee benadrukt Stella dat het niet nodig was om het uiterste uit de banden te halen om in DRS-bereik te blijven. De snelheid van de MCL39 was voldoende om dat zonder extra bandenslijtage voor elkaar te krijgen.

Overtaken zonder compromis

Miami bood volgens Stella ideale omstandigheden om McLaren’s ontwikkeling te laten zien. Niet alleen vanwege de hitte, maar ook door de opbouw van het circuit.

De lange rechte stukken met krachtige DRS-zones zorgden ervoor dat pure prestaties meer verschil maakten dan slimmigheidjes of strategietrucs.

“Op dit circuit hoef je minder te leunen op je banden om een inhaalactie te voltooien,” legde hij uit.

Volgens Stella is het makkelijker om bij een prestatiedelta van enkele tienden daadwerkelijk in te halen in Miami dan op circuits als Jeddah of Monaco.

Daardoor kon McLaren hun snelheid vertalen naar resultaat zonder de gebruikelijke slijtageproblemen waar andere teams wel tegenaan liepen.

Ook daarin zat dus een voordeel: ze hoefden niet harder te werken dan nodig. De auto gaf voldoende performance zonder in te leveren op consistentie.

Wat in Miami zichtbaar werd, is het resultaat van lange termijnontwikkeling. Stella wees herhaaldelijk op het werk van de ingenieurs en het effect van samenwerken als team, met input van de coureurs en technische staf.

“Ik ben trots op het team en onze coureurs, want dit is niet het werk van één weekend. Dit is het resultaat van een plan dat werkt.”

Zonder op de borst te kloppen maakte hij duidelijk dat McLaren op het gebied van bandenbeheer iets heeft bereikt waar andere teams nog zoekende zijn.

En met een auto die niet de snelste is over één ronde, maar wel constant presteert over een hele raceafstand, kan dat een doorslaggevende factor worden in het verdere verloop van het seizoen.