Een zevenvoudig wereldkampioen hoeft niet te bewijzen dat hij kan rijden. Maar Lewis Hamiltons worsteling bij Ferrari gooit wel een oud Formule 1-debat opnieuw open: hoe zwaar is het écht om van team te wisselen?

Hamilton koos in 2025 voor de grote stap van Mercedes naar Ferrari. Wat begon als een romantische droom — in het rood van Maranello strijden om zijn achtste titel — is voorlopig uitgelopen op frustratie en teleurstelling.

Tegen teamgenoot Charles Leclerc legt hij het structureel af, en dat zorgt voor gefronste wenkbrauwen. Maar niet bij iedereen. Carlos Sainz, de man die plaats moest maken voor Hamilton, kijkt met gemengde gevoelens toe. Hij herkent het patroon.

Toen hij zelf van Renault naar McLaren en daarna naar Ferrari overstapte, kreeg hij amper begrip voor zijn aanpassingsperiode. Net als Daniel Ricciardo eerder. Nu Hamilton in hetzelfde schuitje zit, lijkt er ineens meer begrip te ontstaan.

“Voordat Max overstapte, geloofde niemand echt in het belang van een aanpassingsperiode. Bij Ricciardo, bij mijzelf — het werd als een excuus gezien. Nu lijkt het ineens wél geloofwaardig.”

Voor Sainz draait het niet om revanche of leedvermaak. Het is vooral erkenning. Hij wijst erop dat zelfs een legende als Hamilton worstelt bij zijn nieuwe team, wat bewijst hoe complex die overstap eigenlijk is.

Moeizame cijfers voor Hamilton

De cijfers ondersteunen het beeld: Hamilton staat zesde in het kampioenschap, 23 punten achter Leclerc. In de kwalificatiesessies en races ontbreekt de consistentie die hem jarenlang typeerde.

Na de GP van Spanje zou hij zich zelfs verontschuldigd hebben tegenover een journalist vanwege zijn geprikkelde houding. De frustratie kruipt onder zijn huid.

Hamiltons aanpassing aan de SF-25 verloopt stroef. De auto reageert anders dan hij gewend is, en het vertrouwen ontbreekt in de snelle bochten. Toch erkent ook Sainz: uiteindelijk moet je je aanpassen. De vraag is niet of het lastig is, maar of je erdoorheen komt.

“Vijf of zes moeilijke maanden, dat kan. Maar uiteindelijk moet je het wel waarmaken. Dat is wat telt.”

Daniel Ricciardo ervaarde vergelijkbare obstakels toen hij bij McLaren belandde. Wat aan de buitenkant als een flinke stap terug leek, was voor hem een strijd met een auto die nooit voelde als een verlengstuk van zichzelf. Ook hij werd toen neergesabeld met het label ‘niet goed genoeg’.

Nu Hamilton bij Ferrari door dezelfde molen gaat, lijkt er pas écht aandacht te komen voor het mentale en technische proces dat bij zo’n overstap hoort.

Terechte kritiek

De situatie van Hamilton roept tegelijk vragen op. Is het Ferrari dat niet levert? Of heeft de coureur zelf meer tijd nodig dan ooit tevoren? Zijn overstap kwam met enorme verwachtingen, niet in de laatste plaats van hemzelf. Maar zoals Sainz benadrukt: talent garandeert niets als je je niet op je gemak voelt in de auto.

Dat Hamilton nu dezelfde problemen ondervindt als zijn voorgangers, maakt vooral duidelijk dat de Formule 1 méér is dan alleen gas geven.

Elk team heeft zijn eigen cultuur, werkwijze en filosofie. En soms duurt het gewoon maanden voor een coureur daar écht in past.

De aankomende GP van Canada is cruciaal. Hamilton kent het circuit, heeft er zeven keer gewonnen, en zou daar weer iets van zijn oude vorm kunnen laten zien. Maar als ook daar de achterstand op Leclerc groot blijft, zal de druk verder toenemen.

Sainz kijkt ondertussen toe vanuit zijn nieuwe plek bij Williams. Niet met wrok, maar met hernieuwd zelfvertrouwen. Want wat ooit een ‘smoes’ leek, blijkt nu ineens een harde waarheid — en Hamilton is het levende bewijs.