Tijdens de Grand Prix van Miami maakte Max Verstappen gebruik van een FIA-regel die het inhalen aan de buitenkant vrijwel onmogelijk maakt.

De regel bepaalt dat een verdedigende coureur, zolang hij aan de binnenkant van de bocht op het moment van de apex voorligt, recht heeft op de volledige breedte van de baan.

Verstappen paste deze regel op briljante wijze toe om zowel Oscar Piastri als Lando Norris meerdere ronden achter zich te houden, zonder ooit buiten de regels te treden.

“Als je niet ver genoeg ervoor zit, bepaalt de verdedigende auto waar de apex ligt – en dan is er simpelweg geen ruimte meer.”

Deze regel, die in de praktijk moeilijk te interpreteren is, zorgt ervoor dat een aanval buitenom alleen lukt als de inhaalpoging al vóór het insturen van de bocht volledig is ingezet.

In andere gevallen mag de verdedigende coureur de lijn zo diep kiezen dat de buitenkant letterlijk eindigt in de uitloopstrook.

Verstappens verdedigende werk tegen Piastri

Oscar Piastri probeerde gedurende zes ronden voorbij te komen aan de Red Bull van Verstappen. Hij zat er meermaals naast, maar telkens nam Verstappen de binnenlijn, remde diep in en liet geen centimeter ruimte over aan de buitenkant.

Dit gebeurde consequent in bocht 1, waar Verstappen keer op keer de bocht ‘dieper’ definieerde.

“Verstappen verdedigde op de limiet, maar exact zoals de regels het toestaan,” concludeerde de verslaggeving.

Op ronde 14 maakte Verstappen een kleine fout. Hij blokkeerde zijn wielen en schoot te ver door, waardoor Piastri kon counteren met een zogenoemde cutback.

Hij versnelde sneller uit de bocht en pakte uiteindelijk de positie. Dit was niet het gevolg van een geslaagde buitenom-aanval, maar puur omdat Verstappen een remfout maakte.

Even later sloot Lando Norris aan bij het gevecht. Ook hij probeerde buitenom langs Verstappen te komen, maar kreeg geen ruimte.

In bocht 11 probeerde hij het binnenlangs en haalde hij Verstappen zelfs in, maar door een wijd moment moest hij de plek teruggeven. Een ronde later slaagde hij er alsnog in, toen Verstappen duidelijk minder fel verdedigde.

“Met Max is het crashen of niet inhalen. Tenzij je het perfect doet, is er geen doorkomen aan,” aldus Norris na afloop.

Norris verloor kostbare tijd door dit duel en kon daardoor zijn teamgenoot niet meer aanvallen voor de zege.

De basis voor zijn verlies werd echter al gelegd bij de start, toen hij zelf een risicovolle actie inzette in bocht 2. Daar raakte hij naast de baan na contact met Verstappen en viel terug naar de zesde plek.

De regel uitgelegd: waarom buitenom geen kans krijgt

Volgens de huidige interpretatie van de FIA geldt dat een coureur aan de binnenkant die vóór ligt bij de apex, de volledige baanbreedte mag gebruiken.

In theorie klinkt dat logisch, maar de manier waarop de apex wordt bepaald is vaag en laat ruimte voor manipulatie. Een verdediger kan zo diep remmen dat de instuurhoek de ruimte aan de buitenkant volledig wegneemt.

“Als je de apex mag verleggen naar een punt waar niemand meer ruimte heeft, dan is er buitenom gewoon niets meer te halen,” luidt de kritiek.

Deze aanpak ontmoedigt niet alleen aanvallend rijden, maar kan ook gevaarlijk zijn op stratencircuits waar de uitloopstroken ontbreken.

Coureurs die buitenom proberen in te halen worden zo gedwongen tot opgave of nemen onnodige risico’s. Het gevolg is voorspelbaar en eenzijdig racen, waarbij alleen de binnenlijn telt.

Verstappen gebruikte de regel met chirurgische precisie. Hij wist exact hoeveel ruimte hij moest laten en hoe laat hij kon remmen om binnen de regels te blijven.

Daarbij viel hij niet te verwijten – hij deed wat elke slimme coureur zou doen onder de gegeven omstandigheden.

“Hij weet de regels beter dan wie dan ook, en hij gebruikt ze optimaal,” aldus de verslaggever.

McLaren-teambaas Andrea Stella gaf na de race aan dat Norris met terugwerkende kracht beter had kunnen liften in bocht 2. De snelheid van de McLaren was zodanig dat hij later alsnog Verstappen had ingehaald.

“Achteraf gezien had Lando beter iets kunnen inhouden. Dan had hij zeker Max ingehaald, net als Oscar.”

Toch wilde niemand Norris echt verwijten maken. De druk, de koude banden en de chaos in de eerste ronden maken het bijna onmogelijk om de perfecte beslissing te nemen.

De situatie toonde vooral aan hoe één regel bepalend kan zijn voor het verloop van een complete race.