Hij versloeg Verstappen in Mexico, stapte uit bij Ferrari en tekende bij Williams – een keuze die velen verbaasde. Maar voor Carlos Sainz is het geen tussenstop. Het is een missie. “Als ik geen topteam kan krijgen, dan help ik er eentje bouwen,” zegt hij.
In een sport waar coureurs massaal hengelen naar stoeltjes bij Red Bull, Ferrari of Mercedes, maakt Sainz bewust een andere beweging.
Hij kiest voor een project, voor iets dat nog moet groeien. Na vier seizoenen bij Ferrari, waar hij successen én onzekerheden kende, begint hij nu opnieuw – bij een team dat al jaren onderaan bungelt, maar stilaan richting bovenkant beweegt.
De keuze voor Williams was geen sprong in het duister. Sainz sprak uitgebreid met teambaas James Vowles, keek naar de langetermijnvisie en zag parallellen met zijn tijd bij McLaren – waar hij ooit meebouwde aan het fundament voor het huidige succes van dat team.
“Ik zag bij Williams het potentieel om opnieuw zo’n verhaal te starten, zegt hij. Zes maanden verder ben ik nog meer overtuigd dan toen ik tekende.”
Dat hij niet welkom was bij de gevestigde topteams? Daar wil hij niets over kwijt. Maar hij weet wel waarom het zo liep – en daar heeft hij zich bij neergelegd.
“Ik heb mijn conclusies getrokken. Ik hoef dat niet publiek uit te leggen. De mensen in de Formule 1 weten zelf wel hoe het werkt.”
De uitdaging van opnieuw beginnen
Sainz is niet naïef. Hij weet hoe moeilijk het is om van een middenmoter een topteam te maken. De integratie bij Williams verloopt langzaam, met hobbels en leerpunten.
Er zijn technische verschillen, andere powerunits, en allerlei details die alleen tijdens raceweekenden aan het licht komen.
“Zonder testdagen moet je alles live uitvinden – dat kost tijd,” legt hij uit. “Van motorkarakteristiek tot remgevoel en bandentemperatuur. Alles is anders.”
Toch wijst hij erop dat Williams sneller vooruitgang boekt dan hij zelf had verwacht. Vooral zijn samenwerking met Alex Albon werpt vruchten af. Waar het team vorig jaar nog worstelde met stabiliteit, heeft het nu dankzij Sainz meer richting en samenhang gevonden in de afstelling.
Er zijn momenten geweest waarop Williams zich kon meten met Ferrari en Mercedes in de kwalificatie. Maar het verschil zit in consistentie – en ervaring. Eén foutje, en de punten zijn weg. Dat zag het team meerdere keren gebeuren. Toch is Sainz daar opvallend nuchter over.
“Als we nu fouten maken, is dat niet erg. We hebben nog geen auto waarmee we titels winnen. Dat geeft ruimte om te leren en te groeien.”
Wat hij bij Ferrari leerde – dat je niet alleen de auto, maar het hele team moet verbeteren – past hij nu toe. En dat kost tijd. Sainz denkt dan ook niet dat 2025 al het jaar wordt waarin Williams echt vooraan mee kan doen. Maar hij voelt dat de weg ernaartoe is ingezet.
Waarom Mexico zo speciaal was
In 2024 reed hij nog voor Ferrari, zonder zekerheid over zijn toekomst. Toch won hij de Grand Prix van Mexico – en dat moment bleek voor hem persoonlijk van grote waarde. Hij wist: dit zou weleens zijn laatste kans kunnen zijn op een F1-overwinning.
“Ik zei tegen mezelf: dit zou wel eens de laatste keer kunnen zijn dat ik een race win, blikt hij terug. Ik legde mezelf druk op – en het werkte.”
Het werd zijn moment van bevestiging. Niet voor de buitenwereld, maar voor zichzelf. De rondes in Q3, de inhaalactie op Verstappen, en de finish waren geen toeval – het was pure klasse, gestuurd door een besef van urgentie.
Of hij Ferrari mist? Nee. De deur is dicht, het hoofdstuk afgesloten. Maar de herinneringen blijven goed. De liefde van de tifosi in Imola, de podiums, de samenwerking met Leclerc – hij koestert ze.
Maar nu is hij vol in Williams-modus. En hij beseft: als hij deze kans niet grijpt, komt er misschien geen volgende.
“Mijn levensproject is om met Williams voor de titel te vechten. Of ik dat haal weet ik niet, maar ik wil het proberen.”
Geen grote woorden, geen loze beloftes. Gewoon een coureur die zijn lot in eigen handen neemt. Want als de top hem niet kiest, kiest hij voor zichzelf – en bouwt hij z’n eigen team naar de top.